ضرورت احیاء سنت شجره‌نامه‌نویسی
یکی از رسوم بسیار پسندیده‌ی ایرانیان و سایر مردم در گذشته این بوده که آباء و اجداد خود را تا بیش از هفت نسل می‌شناختند و روی این مسأله حساسیت خاصی داشتند چرا که هویت شخصی و خانوادگی آن‌ها را مشخص می‌کرد و این امر به یک سنّت رایج در میان مردم تبدیل شده بود، سنّتی که به مرور توسط دست‌هایی آشکار و پنهان و به صورت نانوشته اما سازمان‌یافته، در میان ما ایرانیان به فراموشی سپرده شد و جای بسی تأسّف و تأمّل است که امروزه به جز برخی اشخاص خاص همچون برخی علما، افراد، یا از نسل‌های گذشته‌ی خودشان هیچ اطلاعی ندارند و یا اطلاعات آن‌ها از شجره خانوادگی خود، خیلی اندک است!!
لذا یکی از مطالبات اعضای جنبش مردمی حلال‌زاده‌ها این است که باید سنّت شجره‌نامه‌نویسی و نسل شناسی به عنوان یکی از سنّت‌های اصیل خانواده‌های ایرانی که متأسفانه در میان خانواده‌های امروزی فراموش شده است، احیاء شود.
مبتنی بر اعلامیه الهی حق بشر، هر انسانی حق دارد که تبار خانوادگی خود را بشناسد، چرا که هویت هر فرد نشأت گرفته از عقبه‌ی نسل اوست.پایه‌ی حرام‌زادگی در بی‌هویتی است لذا احیاء سنّت شجره‌نامه‌نویسی و هویت شناسی خانوادگی یک ضرورت است
فاصله‌ی میان عید قربان تا عید غدیر باید به احیاء سنت شجره نامه نویسی شناخته شود.