حقوق حیوانات

اگر حیوانی تشنه در معرض مرگ است و آب به اندازه کافی نیست، انسان باید هم حیوان را سیراب کند هم وضو بگیرد و حتی در مواردی باید حیوان را سیراب کرد و به جای وضو تیمم کرد”

این صحبت از متفکران اتریشی حامی حقوق حیوان نیست، صحبت فقه و اسلام است.

این کدام آموزه است که به انسان، مجوز کشتار وسیع حیوانات و معدوم کردن وسیع محصولات کشاورزی را تحت عنوان صرفه اقتصادی می‌دهد؟
آموزه‌های سودانگارانه لیبرالیستی

عهد ما با خدا این بود؟

پ.ن: تصویر ایت الله گلپایگانی، مرجع شیعه که صبحانه خود را با سه جوجه تقسیم می‌کرد.

پوریا فاضل